Jeszcze w XIX w. w samym centrum Edo, czyli współczesnego Tokio stał potężny Zamek Edo. Był on siedzibą Siogunów Tokugawa, czyli władców z tego rodu. Po obaleniu siogunatu w 1868 roku stolicę cesarstwa przeniesiono z Kioto do Edo. Wówczas Pałac-Zamek stanowił siedzibę cesarzy. W 1923 roku trzęsienie ziemi w regionie Kanto spowodowało ogromny pożar. Kataklizm zrujnował ponad połowę Tokio wraz z Pałacem Cesarskim. Ponadto zginęło 140 tys. osób. Kompleks pałacowy zaczęto odbudowywać. Jego żywot jednak nie trwał zbyt długo. Nie minęło nawet 20 lat i rozpętała się II Wojna Światowa. Wojska alianckie zrzuciły na Tokio bomby, które zabiły ok. 100 tys. osób – to więcej niż przy słynnym ataku na Hiroszimę i Nagasaki. Pałac Cesarski również uległ potężnym zniszczeniom. Po wojnie wszczęto renowacje cesarskich obiektów, a w 1968 zakończono budowę.
Po dawnym Zamku Edo pozostały jedynie stare, kamienne fundamenty, na których wzniesiono obecną rezydencję cesarzy. Pałac ma dwa piętra, a jego konstrukcję oparto na żelbetonie. Budynek jest nowoczesny, jednak posiada kilka tradycyjnych elementów z japońskiej zabudowy. Ma charakterystyczny dla Kraju Kwitnącej Wiśni dwuspadowy, wypukły dach oraz drewniane wsparcia i kolumny. Wokół cesarskiego kompleksu rozchodzi się dzielnica rządowo-biurowa. Nieopodal stoją budynki parlamentarne Izby Radców (参議院-Sangiin) oraz Izby Reprezentantów (衆議院 – Shūgiin), Sądu Najwyższego, Komendy Głównej Policji, siedziby wielu banków, ambasad i ważnych instytucji międzynarodowych jak ONZ, czy Amnesty International.
Część kompleksu cesarskiego jest na co dzień niedostępna. Chodzi głównie o obszar, na którym znajduje się Pałac Cesarza. Z reszty terenu można swobodnie korzystać. Jest również możliwe zwiedzanie go za darmo z przewodnikiem. Jedynie dwa dni w roku można odwiedzić zamkniętą cześć posiadłości. Ma to miejsce 23 grudnia, w dniu urodzin Cesarza Akihito – jest to święto narodowe. Również 2 stycznia jest dzień otwarty z okazji świętowania Nowego Roku. Wtedy cesarz wraz z rodziną wychodzą na oszkloną, kuloodporną werandę, by pozdrowić zgromadzonych.
Ogrody japońskie odzwierciedlają harmonię, prostotę i elegancję. Myśl przewodnia to naśladować naturę bez wyrządzania jej krzywdy. Kluczowym elementem parków Kraju Kwitnącej Wiśni jest woda, która symbolizuje życie. Nie zabraknie tam kamieni, herbacianych pawilonów, kamiennych latarni i ścieżek oraz drewnianych mostków. Są one urządzane w zgodzie z filozofią Zen, a ich przeznaczenie to kontemplacja i odpoczynek. Jest wiele rodzajów japońskich ogrodów, lecz wyróżnia się dwa podstawowe style:
Kompleks cesarskich ogrodów jest często porównywany do Central Parku w Nowym Yorku. Obie atrakcje mają identyczną powierzchnię 341 hektarów – dla porównania prawie tyle ma Puszcza Białowieska. Podobnie jak w nowojorskim parku, także w tokijskim centrum zieleni z każdej strony widać przytłaczające drapacze chmur. Jednak otaczające drzewa, najrozmaitsze rośliny, oczka wodne, kamienie i pawilony pozwalają zapomnieć o miejskim wrzasku. Różnica jest taka, że w ogrodach cesarskich nikt się nie trudni grą w baseball. Dodatkowo Japończycy skrupulatnie przestrzegają chodzenia po wyznaczonych ścieżkach, czego nie można powiedzieć o nowojorskich spacerowiczach.
Park Kitanomaru (北の丸公園) jest znany ze swych dawnych właściwości leczniczych. Wcześniej nazywany był Miastem Lokalnych Gubernatorów, gdyż zamieszkiwało tam wielu daikanów (代官) – szefów japońskich prefektur. Rezerwat otacza fosa, a na jego terenie spotkać można małe, urocze wodospady. Przy obu wejściach znajdują się dwie oryginalne bramy Edo: Brama Shimizumon i Bramy Tayasumon. Na obszarze przetrwały również liczne zabudowania wojskowe jak, dziedziniec obronny, wartownie, pawilony, arsenały broni.
Park najlepiej zwiedzić w drugiej połowie marca. To wtedy aleja kwitnących wiśni rozciągająca się wzdłuż fosy robi piorunujące wrażenie. Gałęzie drzew uginają się na zboczach i sięgają wody. Na miejscu można wynająć łódkę i w takiej scenerii pływać po fosie.
W północnej części ogródu Kitanomaru znajdują się 3 ciekawe miejsca do zwiedzenia:
W tak ogromnej metropolii, jaką jest Tokio, wiele rzeczy może umknąć uwadze. Setki atrakcji, elementów kultury i zabytkowych miejsc ginie pośród gęstej zabudowy drewnianych budynków, betonowych bloków i nowoczesnych wieżowców. W wyliczaniu najpopularniejszych atrakcji miasta nie da się pominąć Pałacu i słynnych ogrodów cesarskich. Kompleks nie trudno też zobaczyć na turystycznej mapie, gdyż ta zielona dżungla jest widoczna nawet z kosmosu. Jednak w obliczu wielu znanych i modnych atrakcji jak: Tokyo Skytree (東京スカイツリー、najwyższa wieża w Tokio), Disneyland(ディズニーランド), Tokyo Tower (東京タワー、wieża podobna do wieży Eiffla), Sensō-ji (浅草寺、najstarsza świątynia w Tokio), Tsukiji (築地、tokijski targ rybny), czy Shinjuku Gyo-en (新宿御苑、najpopularniejszy park) dla Pałacu Cesarskiego nie starcza już miejsca.
Jednak kompleks cesarski to najważniejsze miejsce dla całej Japonii. To tam zapadają istotne decyzje, uchwalane są fundamentalne ustawy i ważą się losy kraju oraz obywateli. Ze względu na powagę całej sytuacji tamtejsze ogrody są pielęgnowane z podwójną starannością. Biorąc pod uwagę to, że Japończycy są z natury porządni, to warto zobaczyć, jak wygląda zdwojony japoński porządek w Pałacu Cesarskim.